Whether in meta-analysis or single experiments, selecting results based on statistical significance leads to overestimated effect sizes, impeding falsification. We critique a quantitative synthesis that used significance to score and select previously published effects for situation awareness-performance associations. How much does selection using statistical significance quantitatively impact results in a meta-analytic context? We evaluate and compare results using significance-filtered effects versus analyses with all effects as-reported. Endsley reported high predictiveness scores and large positive mean correlations but used atypical methods: the (...) hypothesis was used to select papers and effects. Papers were assigned the maximum predictiveness scores if they contained at-least-one significant effect, yet most papers reported multiple effects, and the number of non-significant effects did not impact the score. Thus, the predictiveness score was rarely less than the maximum. In addition, only significant effects were included in Endsley’s quantitative synthesis. Filtering excluded half of all reported effects, with guaranteed minimum effect sizes based on sample size. Results for filtered compared to as-reported effects clearly diverged. Compared to the mean of as-reported effects, the filtered mean was overestimated by 56%. Furthermore, 92% of the as-reported effects were below the mean of filtered effects. We conclude that outcome-dependent selection of effects is circular, predetermining results and running contrary to the purpose of meta-analysis. Instead of using significance to score and filter effects, meta-analyses should follow established research practices. (shrink)

BackgroundPreprint usage is growing rapidly in the life sciences; however, questions remain on the relative quality of preprints when compared to published articles. An objective dimension of quality that is readily measurable is completeness of reporting, as transparency can improve the reader’s ability to independently interpret data and reproduce findings.MethodsIn this observational study, we initially compared independent samples of articles published in bioRxiv and in PubMed-indexed journals in 2016 using a quality of reporting questionnaire. After that, we performed paired comparisons (...) between preprints from bioRxiv to their own peer-reviewed versions in journals.ResultsPeer-reviewed articles had, on average, higher quality of reporting than preprints, although the difference was small, with absolute differences of 5.0% [95% CI 1.4, 8.6] and 4.7% [95% CI 2.4, 7.0] of reported items in the independent samples and paired sample comparison, respectively. There were larger differences favoring peer-reviewed articles in subjective ratings of how clearly titles and abstracts presented the main findings and how easy it was to locate relevant reporting information. Changes in reporting from preprints to peer-reviewed versions did not correlate with the impact factor of the publication venue or with the time lag from bioRxiv to journal publication.ConclusionsOur results suggest that, on average, publication in a peer-reviewed journal is associated with improvement in quality of reporting. They also show that quality of reporting in preprints in the life sciences is within a similar range as that of peer-reviewed articles, albeit slightly lower on average, supporting the idea that preprints should be considered valid scientific contributions. (shrink)

This book's importance is derived from three sources: careful conceptualization of teacher induction from historical, methodological, and international perspectives; systematic reviews of research literature relevant to various aspects of teacher induction including its social, cultural, and political contexts, program components and forms, and the range of its effects; substantial empirical studies on the important issues of teacher induction with different kinds of methodologies that exemplify future directions and approaches to the research in teacher induction.

The US neutrino community gathered at the Workshop on the Intermediate Neutrino Program at Brookhaven National Laboratory February 4-6, 2015 to explore opportunities in neutrino physics over the next five to ten years. Scientists from particle, astroparticle and nuclear physics participated in the workshop. The workshop examined promising opportunities for neutrino physics in the intermediate term, including possible new small to mid-scale experiments, US contributions to large experiments, upgrades to existing experiments, R&D plans and theory. The workshop was organized into (...) two sets of parallel working group sessions, divided by physics topics and technology. Physics working groups covered topics on Sterile Neutrinos, Neutrino Mixing, Neutrino Interactions, Neutrino Properties and Astrophysical Neutrinos. Technology sessions were organized into Theory, Short-Baseline Accelerator Neutrinos, Reactor Neutrinos, Detector R&D and Source, Cyclotron and Meson Decay at Rest sessions.This report summarizes discussion and conclusions from the workshop. (shrink)

© 2017. The American Astronomical Society. All rights reserved.We present new observations of the low-mass companion to HD 984 taken with the Gemini Planet Imager as a part of the GPI Exoplanet Survey campaign. Images of HD 984 B were obtained in the J and H bands. Combined with archival epochs from 2012 and 2014, we fit the first orbit to the companion to find an 18 au orbit with a 68% confidence interval between 14 and 28 au, an eccentricity (...) of 0.18 with a 68% confidence interval between 0.05 and 0.47, and an inclination of 119°with a 68% confidence interval between 114°and 125°. To address the considerable spectral covariance in both spectra, we present a method of splitting the spectra into low and high frequencies to analyze the spectral structure at different spatial frequencies with the proper spectral noise correlation. Using the split spectra, we compare them to known spectral types using field brown dwarf and low-mass star spectra and find a best-fit match of a field gravity M6.5 ±1.5 spectral type with a corresponding temperature of K. Photometry of the companion yields a luminosity of log=2.88 ± 0.07 dex with DUSTY models. Mass estimates, again from DUSTY models, find an age-dependent mass of 34 ±1 to 95 ±4 M Jup. These results are consistent with previous measurements of the object. (shrink)

The dorsal anterior cingulate cortex is a key node in the human salience network. It has been ascribed motor, pain-processing and affective functions. However, the dynamics of information flow in this complex region and how it responds to inputs remain unclear and are difficult to study using non-invasive electrophysiology. The area is targeted by neurosurgery to treat neuropathic pain. During deep brain stimulation surgery, we recorded local field potentials from this region in humans during a decision-making task requiring motor output. (...) We investigated the spatial and temporal distribution of information flow within the dACC. We demonstrate the existence of a distributed network within the anterior cingulate cortex where discrete nodes demonstrate directed communication following inputs. We show that this network anticipates and responds to the valence of feedback to actions. We further show that these network dynamics adapt following learning. Our results provide evidence for the integration of learning and the response to feedback in a key cognitive region. (shrink)

The DSM-IV, like its predecessors, will be a major influence on American psychiatry. As a consequence, continuing analysis of its assumptions is essential. Review of the manuals as well as conceptually-oriented literature on DSM-III, DSM-III-R, and DSM-IV reveals that the authors of these classifications have paid little attention to the explicit and implicit value commitments made by the classifications. The response to DSM criticisms and controversy has often been to incorporate more scientific diversity into the classification, instead of careful inquiry (...) and assessment of the principal values that drive the nosologic process. Implications for psychiatric science and future DSM classifications are discussed. (shrink)

Injury to the central or peripheral nervous system is often associated with persistent pain. After ischemic injury to the spinal cord, rats develop severe mechanical allodynia-like symptoms, expressed as a pain-like response to innocuous stimuli. In its short-lasting phase the allodynia can be relieved with the [gamma]-aminobutyric acid (GABA)-B receptor agonist baclofen, which also reverses the hyperexcitability of dorsal horn interneurons to mechanical stimuli. Furthermore, there is a reduction in GABA immunoreactivity in the dorsal horn of allodynic rats. Clinical neuropathic (...) pain of peripheral and central origin often cannot be relieved by opiates at doses that do not cause side effects. The loss of sensitivity to opiates may be associated with the up-regulation of endogenous antiopioid substances, such as the neuropeptide cholecystokinin (CCK). CCK and its receptor (CCK-R) protein is normally not detectable in rat dorsal root ganglion cells. After peripheral nerve section, both CCK and CCK-R are up-regulated in the dorsal root ganglia. Furthermore, CI 988, an antagonist of the CCK-B receptor, chronically coadministered with morphine, reduces autotomy, a behavior that may be a sign of neuropathic pain following peripheral nerve section. Thus, opiate insensitivity may be due to the release of CCK from injured primary afferents. Similarly, in the chronic phase of the spinal ischemic model of central pain, the allodynia-like symptom is not relieved by systemic morphine, but is significantly reversed by the CCK-B antagonist. Consequently, up-regulation of CCK and CCK-R in the CNS may also underlie opiate drug insensitivity following CNS injury. Thus, dysfunction of central inhibition involving GABA and endogenous opioids may be a factor underlying the development of sensory abnormalities and/or pain following injury to neural tissue. (shrink)

Azerbaijanis living in the Republic of Azerbaijan and practicing Islam are part of the Muslim world. After gaining independence, our country restored and developed our national-cultural and religious traditions. The great services of the great leader Heydar Aliyev are undeniable in our successes in the field of strengthening these values. As a result of his policies and recommendations, our young people are loyal to their national roots and moral values. These are important factors for Azerbaijani youth to succeed in life (...) and live in peace and tranquility. Also, one of the main directions of Heydar Aliyev's policy was to effectively use universal, worldly values, to combine them with our national-spiritual, religious values and to enrich the spirituality of our people as a whole. His main goal in this way was to properly promote tolerance, our national culture and religious values to the youth of Azerbaijan. Thus, the people of Azerbaijan, besides belonging to the Islamic civilization, also live universal, tolerant and multicultural values. Azerbaijan, which takes the path of democratic, legal and secular state-building and steps confidently towards a bright future in this direction, stands out in the Islamic world for its uniqueness. All this, the preservation of national and moral values, instilling them in the young generation was of special importance, which the National leader duly performed. In order to prevent drug addiction, criminality, immorality, boredom, and moral and spiritual laziness, which have become the scourge of the times, the teaching and propagation of Islam is extremely important, and the work being done in this field in Azerbaijan is a continuation of Heydar Aliyev's policy. The salvation of faith and beliefs, the education of perfect, healthy moral, brave, truth-loving, and fair young people depends on the correct teaching of the Islamic religion, which Heydar Aliyev tried and achieved to some extent during his time in power. (shrink)

High-spin states in the odd-odd N = Z nucleus Co-54 have been investigated by the fusion-evaporation reaction Si-28(S-32,1 alpha 1p1n)Co-54. Gamma-ray information gathered with the Ge detector array Gammasphere was correlated with evaporated particles detected in the charged particle detector system Microball and a 1 pi neutron detector array. A significantly extended excitation scheme of Co-54 is presented, which includes a candidate for the isospin T = 1, 6(+) state of the 1f(7/2)(-2) multiplet. The results are compared to large-scale shell-model (...) calculations in the fp shell. Effective interactions with and without isospin-breaking terms have been used to probe isospin symmetry and isospin mixing. A quest for deformed high-spin rotational cascades proved negative. This feature is discussed by means of cranking calculations. (shrink)

Two rotational bands have been identified and characterized in the proton-magic N = Z + 1 nucleus Ni-57. These bands complete the systematics of well-and superdeformed rotational bands in the light nickel isotopes starting from doubly magic Ni-56 to Ni-60. High-spin states in Ni-57 have been produced in the fusion-evaporation reaction Si-28(S-32, 2p1n)Ni-57 and studied with the gamma-ray detection array GAMMASPHERE operated in conjunction with detectors for evaporated light charged particles and neutrons. The features of the rotational bands in Ni-57 (...) are compared to those of neighbouring isotopes and interpreted by means of configuration-dependent cranked Nilsson-Strutinsky calculations. The two observed high-spin bands are considered signature partners and assigned to configurations with one 1g(9/2) proton and one 1g(9/2) neutron, resulting in an unambiguous understanding of the energetically favoured signature alpha = -1/2 band but a somewhat less satisfactory description of the signature alpha = +1/2 band. (shrink)

Phaidon diyaloğunda Sokrates, dostlarıyla birlikte ruhun ölümsüzlüğü üzerine konuştuktan sonra, Kebes’in itirazı üzerine ona doğru dönerek hakikati arayış yolculuğunda kendi hayat hikayesi ve tecrübesini paylaşır. Kebes’e göre ruhun bu dünyadan önce var olması, sonrasında da varlığını sürdüreceği anlamına gelmez. Ayrıca ona göre bedenden bedene dolaşan ruh, bu dolaşımla yok olup gider ve bu nedenle ölümsüzlük diye bir şeyden bahsedilemez. Bu bağlamda Sokrates, ruhun ölümsüzlüğüne ilişkin Kebes’in itirazını ele almanın zorluğuna işaret eder ve bu meselede oluş ve bozuluşun nedeninin araştırılması gerektiğini (...) ifade eder. Bu noktada Sokrates gençlik yıllarında kendisinin de “neden” arayışı içerisinde olduğundan ve Anaksagoras başta olmak üzere doğa araştırmacılarından etkilendiğinden bahseder. Öte yandan Sokrates doğal neden arayışındaki umutlarının da boşa çıktığını belirtir. Bu umut yitiminden sonra Sokrates ‘logoi’a sığınma’ olarak belirttiği “ikinci yolculuğa” (deuteros plous) çıkar. Oluş dünyasına tabi her şeyin kendisine göre gerçekleştiği ilkesel nedeni doğanın içinde arayan düşünürlerin çelişkilerini fark eden genç Sokrates’in, fiziki dünyadan metafiziğe doğru seyreden yolculuğu bu yazının konusunu oluşturmaktadır. Ayrıca bu yazının amacı, ruhun ölümsüzlüğü gibi bir meselede, Sokrates’in kendi hayat hikayesini paylaşmasının gerekçesini araştırmak ve buradan hareketle Kebes’in itirazına yönelik Sokratik arayışın izlerini sürmektir. (shrink)

Bu makalede, Abbâsî dönemi şairlerinden İbnu’r-Rûmî’nin Abbâsî hanedanlığının bir üyesi olan Abdülmelik b. Sâlih için nazmettiği methiyesinin tematik bir incelemesinin yapılması planlanmaktadır. Bu analiz, İbnu’r-Rûmî’nin methiyesinin karmaşık katmanlarına derinlemesine bir bakış sağlamaktadır. Methiye, bilhassa Abbâsî döneminin Arap edebî geleneğinde önemli bir yeri bulunan şiirsel bir ifade biçimidir. Yapılan çalışmanın konusu, methiyedeki tematik unsurların araştırılmasına ve İbnu’r-Rûmî’nin hem övgüsel hem de eleştirel anlayışa sahip bir anlatı oluşturmak için dili ve imgeleri nasıl kullandığının ortaya çıkartılmasına dayanmaktadır. Araştırmanın kapsamı, bahis mevzu methiyenin tarihî (...) ve kültürel arka planı bağlamında anlaşılmasının sağlanmasına kadar uzanmaktadır ve Abbâsî döneminin toplumsal normlarının, değerlerinin ve beklentilerinin anlaşılmasına da ehemmiyet vermektedir. Bu yaklaşım, metnin öneminin daha derinlemesine anlaşılmasını sağlamaktadır ve salt övgünün ötesine geçerek dönemin sosyopolitik dinamikleri hakkında bir yorum sunmaktadır. Öte yandan mevcut tarihî kayıtların İbnu’r-Rûmî ile Abdülmelik b. Ṣāliḥ arasındaki ilişki hakkında çok az ayrıntı sunduğunu ve mevcut belgelerde bu konuda kapsamlı bilgi bulunmadığını vurgulamak gerekir. Bu çalışmanın önemi, klasik Arap edebiyatı alanına yaptığı katkısından, özellikle de methiyelerin bu literatür geleneğindeki rolünün ve gelişiminin anlaşılması hususundaki önceliğinden kaynaklanmaktadır. İbnu’r-Rûmî’nin eserinin analizi vasıtasıyla bu araştırma, methiye nazmının karmaşık doğasına dikkat çekmesinin yanı sıra; şair, şiirde övülen kişi ve şaire verilen maddi ödül arasındaki ilişkinin ayrıntılı şekilde anlaşılmasını da sağlamaktadır. Araştırmada benimsenen yöntem, daha derinlemesine bir anlayış kazanmak maksadıyla, manzumenin temalarını parçalara ayırmaya odaklanan yakın bir metinsel analizi içermektedir. (shrink)

Fasıl ve vasıl konusu, nahvin atıf konusuyla da ilişkili olarak cümlelerin bağlanma hususunu ele alan belagatın me‘ânî alanının önemli bir konusudur. Bu konuda, cümleler arasındaki anlam ilişkilerine dair bir takım kavramlar geliştirilmiş, cümlelerin bağlanmasıyla ilgili esaslar oluşturulmuştur. Bu konunun ele aldığı cümleler, aralarında sebep-sonuç, zıtlık, karşılaştırma vb. anlam ilişkileri bulunan cümleler değil, bu tür anlam ilişkileri dışında art arda gelen ve paragrafın oluşumuna katkı sunan cümlelerdir. Bu cümleler, bağlama dışında başka bir anlamı olmayan vav bağlacıyla veya bağlaçsız biçimde sıralanır. Bağlaçsız (...) sıralanan cümleler arasında modern dönemde noktalama işaretleri kullanılmaktadır. Fasıl ve vasıl konusu kendi kavramları ve sistematiği içerisinde cümlelerin bağlanmasını ve bağlanma esaslarını açıklamaktadır. Ancak bu tür cümlelerin ve bunların bağlanma konusunun Türkçe dilbilgisindeki karşılığı tartışılmamıştır. Çalışmanın bir kısmında bu konunun Türkçe kavramsal karşılığı teorik olarak tartışılmakta ve sıralı bağlı cümleler olduğu tespiti yapılmaktadır. Çalışmanın diğer kısmında ise fasıl ve vasıl konusunda ele alınan cümleler Türkçe dilbilgisi perspektifinden hareketle yeni bir bakışla sunulmaktadır. Sıralı bağlı cümlelerin noktalama işaretleriyle ilişkisi olduğundan fasıl ve vasıl konusundaki cümlelerin bu işaretlerle olan ilişkisi de açıklığa kavuşturulmaktadır. (shrink)

Dil, düşüncelerin ifade edilmesini, bilgi aktarımını ve sosyal etkileşimi sağlayan temel bir olgudur. Dil eğitimi ise kültürler arası iletişimi kolaylaştıran ve dünya genelinde etkili iletişim kurma becerisi kazandıran bir faaliyettir. Birden fazla dil bilmek, farklı kültürlere ve bakış açılarına açık olmayı sağlar. Yaşadığı dünya düzeni içerisinde çağın gerisinde kalmak istemeyen, uygar ve etkileşimli bir toplum olma niyetini taşıyan Fransa hükümet yetkilileri dil eğitimi konusunda ciddi adımlar atmıştır. 1795 yılında Doğu dilleri üzerine uzmanlaş Inalco’yu kurarak başta Osmanlı olmak üzere İslâm dünyasının (...) konuştuğu dili öğrenen uzmanlar yetiştirmeye başlamıştır. Kuruluşundan itibaren sistemli bir şekilde dil yelpazesini genişleten Inalco, Türkçe, Arapça, Çince, Farsça, Hintçe, Japonca, Korece, Rusça, İbranice ve daha birçok Doğu dilini bünyesine katmıştır. Bu dilleri öğrenen ve konuşan kişiler sayesinde Fransa, Doğuyla olan münasebetini güçlü tutmakta ve burada bulunan devletlerle uzaktan yahut yakından temas içerisinde kalmayı sürdürmektedir. Yaklaşık dört asırlık geçmişiyle Inalco, bir dil eğitimi merkezi olmanın yanında şarkiyat kurumları içerisinde önde gelen, sayısız oryantalist yetiştirip çeşitli sahalarda eserlerin yazılmasına imkân tanıyan bir kurumdur. Kuruluş, misyonuna uygun olarak uzun süre Doğu dilleri ve medeniyetleri üzerine uzmanlaşmış öncü isimleri yetiştirip çalışmalarıyla kültürel etkileşimi teşvik etmiş ve kültürler arası anlayışı geliştirmeye yardımcı olmuştur. Kurumsal tecrübesiyle ilgi alanını hep genişleten Inalco günümüzde neredeyse tüm dünya dilleri ve medeniyetleri üzerine çalışmalarını devam ettirmektedir. Artık dil ve kültür alanındaki uzmanlığı ve köklü geçmişiyle dünya genelinde saygın bir kurum olarak kabul edilmektedir. Inalco’da yetişen dil uzmanları Fransız hükümetinin diplomatik ve ticari ilişkilerinde aktif rol alarak bu konularda yetkililere tercümanlık hizmeti sunmuşlardır. Aynı zamanda uzman oldukları dillerin yeni nesillere öğretilmesinde öğretici pozisyonlarını korumuşlar ve ilişkide oldukları kültürlerin tanınmasında da önemli roller üstlenmişlerdir. Her ne kadar yaptıkları iş şarkiyat hizmeti olsa da Doğu kültürüne ait mirasın gün yüzüne çıkartılmasında, değerlendirilmesinde ve tasnifinde yer alarak bu kültürlere ait ögelerin korunmasında yardımcı unsur olmuşlardır. Silvestre de Sacy, Louis Bazin, Régis Blachère, Louis Massignon vb. birçok Doğu bilimci burada yetişerek hem kendi ülkelerine hem de Doğu kültürüne hizmet etmişlerdir. Ancak akademik ortamda Inalco ve benzeri kurumlar üzerine yeteri kadar çalışmanın olmadığı da bir gerçektir. Dolayısıyla bu çalışmada, Inalco’nun kuruluşu, işleyiş şekli ve faaliyet alanları tanıtıldıktan sonra bir şarkiyat kurumu olarak misyonu üzerinde durulacaktır. Saha araştırması, gözlem, yetkili mercilerden alınan bilgi ve belgelerle oluşturulan çalışmanın alandaki boşluğu dolduracağı düşünülmektedir. Yaklaşık dört asırlık geçmişiyle Inalco, bir dil eğitimi merkezi olmanın yanında şarkiyat kurumları içerisinde önde gelen, sayısız oryantalist yetiştirip çeşitli sahalarda eserlerin yazılmasına imkân tanıyan bir kurumdur. Fiilen 1795 yılında Fransa’da kurulan Inalco kuruluş misyonuna uygun olarak uzun süre Doğu dilleri ve medeniyetleri üzerine uzmanlaşmış öncü isimleri yetiştirmiştir. Uzun süre şarkiyat alanına odaklanan Inalco, Doğu dilleri ve medeniyetleri üzerindeki çalışmalarıyla kültürel etkileşimi teşvik etmiş ve kültürler arası anlayışı geliştirmeye yardımcı olmuştur. Kurumsal tecrübesiyle ilgi alanını hep genişleten Inalco günümüzde neredeyse tüm dünya dilleri ve medeniyetleri üzerine çalışmalarını devam ettirmektedir. Artık dil ve kültür alanındaki uzmanlığı ve köklü geçmişiyle dünya genelinde saygın bir kurum olarak kabul edilmektedir. Ancak akademik ortamda Inalco ve benzeri kurumlar üzerine yeteri kadar çalışmanın olmadığı da bir gerçektir. Dolayısıyla bu çalışmada, Inalco’nun kuruluşu, işleyiş şekli ve faaliyet alanları tanıtıldıktan sonra bir şarkiyat kurumu olarak misyonu üzerinde durulacaktır. Saha araştırması, gözlem, yetkili mercilerden alınan bilgi ve belgelerle oluşturulan çalışmanın alandaki boşluğu dolduracağı düşünülmektedir. (shrink)

We present a one per cent measurement of the cosmic distance scale from the detections of the baryon acoustic oscillations in the clustering of galaxies from the Baryon Oscillation Spectroscopic Survey, which is part of the Sloan Digital Sky Survey III. Our results come from the Data Release 11 sample, containing nearly one million galaxies and covering approximately 8500 square degrees and the redshift range 0.2 < z < 0.7. We also compare these results with those from the publicly released (...) DR9 and DR10 samples. Assuming a concordance Λ cold dark matter cosmological model, the DR11 sample covers a volume of 13 Gpc3 and is the largest region of the Universe ever surveyed at this density. We measure the correlation function and power spectrum, including density-field reconstruction of the BAO feature. The acoustic features are detected at a significance of over 7σ in both the correlation function and power spectrum. Fitting for the position of the acoustic features measures the distance relative to the sound horizon at the drag epoch, rd, which has a value of rd,fid = 149.28 Mpc in our fiducial cosmology. We find DV = at z = 0.32 and DV = at z = 0.57. At 1.0 per cent, this latter measure is the most precise distance constraint ever obtained from a galaxy survey. Separating the clustering along and transverse to the line of sight yields measurements at z = 0.57 of DA = and H =. Our measurements of the distance scale are in good agreement with previous BAO measurements and with the predictions from cosmic microwave background data for a spatially flat CDM model with a cosmological constant. © 2014 The Author Published by Oxford University Press on behalf of the Royal Astronomical Society. (shrink)

İslâm coğrafyasının genişlemesi neticesinde Arap olmayan toplulukların İslâm dini ile tanışmaları beraberinde bir takım problemleri de getirmiştir. Bu problemler arasında, Kur’ân’ın yanlış anlaşılma endişesi en başı çekmektedir. Arapçaya hâkim olmamaktan kaynaklanan dil hatalarının âyetlere kadar sirayet ettiğini gösteren birçok rivayetin varlığı da bunu teyit etmektedir. Bundan dolayı hicrî birinci yüzyılın ikinci yarısından itibaren dil ile ilgili faaliyetler aralıksız bir şekilde devam etmiştir. Bu faaliyetler arasında, Kur’ân’ın üslûbunu, âyetlerde yer alan kelimelerin delâleti ve sesletimini, cümlelerin iç bütünlüğü ile filolojik tahlillerini ele (...) alan çalışmalar bulunmaktadır. Bu çalışmalar, Arap gramerinin oluşturulması ve bazı gramer ekollerinin ortaya çıkmasıyla birlikte genellikle “Ma‘âni’l-Ḳur’ân” ve “İ‘râbü’l-Ḳur’ân” başlıkları kullanılarak daha sistemli bir şekilde hicri dördüncü yüzyılın sonlarına kadar devam etmiştir. “Ma‘âni’l-Ḳur’ân” başlığını kullanarak eser yazan âlimler arasında gramer ilmiyle birlikte tefsir alanında da önemli bir konuma sahip olan Yahyâ b. Ziyâd el-Ferrâ da bulunmaktadır. Sözü edilen eserde Ferrâ’nın, lügavî tahlilleri esnasında özellikle sözcüklerin siygası ve çok anlamlılığı doğrultusunda dil-kültür ilişkisine örnek olabilecek birçok bireysel değerlendirmesine rastlanılmaktadır. Onun bazı ayetler etrafında sergilenen çeşitli görüşlere yer verdikten sonra Arap toplumu nezdinde bir yönüyle de bile olsa kabul gören semantik tahlillere ayrıca yer vermesi, müfessirlerin, çoğu zaman anlaşılması güç ayetlerle birlikte murad edilenin dışında bir yorumun önlenmesi için dönemin kültüründen yararlanmaları gerektiği şeklinde de değerlendirilebilir. Bu bakımdan Kur’ân-ı Kerîm’in insanlığa sunduğu mesajların en doğru şekilde anlaşılabilmesi adına bazı âyetlerin tefsiri ve değerlendirmesi yapılırken başvurulacak ilmî merci ve disiplinlerin geniş tutulması önem arz etmektedir. Binâenaleyh makalede Ferrâ’nın kendisine özgü tahlilleriyle beraber, görüşlerine yer verdiği başka âlimlerin analizlerinden sadece dil-kültür ilişkisine örnek olabilecek tespitler üzerinde durularak kültür ve dil etkileşiminin âyet yorumundaki rolüne işaret edilecektir. (shrink)

The discussion centres around two issues: the issue of meaning, and the question whether the tools of rhetoric viewed as the basic tool in interpersonal communication can be helpful in reading and interpreting meaning. The author understands meaning after G. Frege: […] let the following phraseology be established: A proper name expresses its sense, stands for or designates its reference. By means of a sign we express its sense and designate its reference. The purpose of the discussion is also to (...) answer a much more general question: whether through rhetoric can one say something important about the world, so do they define a philosophical thesis or only, from various perspectives, one searches for the most probable answer to a hypothesis. The presented assumption is a result of the suggestion of Willard van Orman Quine: Rhetoric is the literary technology of persuasion, for good or ill, and it entails something which Randal Marlin defined as referentially translucent expressions. Therefore, the hypothesis I shall try to prove is the following: can the sense of any expression be, using the tools of rhetoric, defined to such an extent so that it becomes a philosophical thesis and not a hypothesis? So that in terms of both the subject and the object the expression could be considered as true. Then and only then can one say that such an expression has/contains some sense. (shrink)

Avrupa felsefe tarihinin en ünlü mistik düşünürlerinden olan Meister Eckhart‘ın burada çevirisi sunulan vaaz Kitab-ı Mukaddes‘te İsa ile Mecdelli Meryem arasındaki bir anlatının Meister Eckhart tarafından yapılan yorumuna dayanır. Bu yorum, daha sonra 20. Yüzyıl felsefesi içinde özellikle Derrida, Heidegger, Jean-Luc Nancy gibi düşünürler arasında fenomenoloji açısından sorunsallaştırılan ten, beden, dokunma gibi öğeleri merkeze alan güncel felsefi tartışmalara yeni bir bakış açısı getirme olasılığı açısından önemlidir.

In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:Recent and Classic References at the Interface of Philosophy, Psychiatry, and Abnormal PsychologyArticlesAggernaes, A. 1972. The expanded reality of hallucinations and other psychological phenomena. Acta Psychiatrica Scandinavica 48: 220–238.Anonymous. 1991. Child sexual abuse and the limits of responsibility. Lancet 337: 890.Anonymous. 1993. Mental incapacity and medical treatment. Lancet 341: 1123–1124.Appelbaum, M. D., and A. Creer. 1993. Confidentiality in group therapy. Hospital and Community Psychiatry 44: 311–312.Beatson, J. A. 1993. (...) The psychiatrist and peer review—a psychodynamic review of the literature. Australia and New Zealand Journal of Psychiatry 27: 311–318.Berrios, G. E. 1987. Dementia during the seventeenth and eighteenth centuries: a conceptual history. Psychological Medicine 17: 829–837.Blackburn, R. 1988. On moral judgments and personality disorders: the myth of psychopathic personality revisited. British Journal of Psychiatry 153: 505–512.Blackmon, W. D. 1993. Are psychoanalytic billing practices ethical? American Journal of Psychotherapy 47: 613–620.Blashfield, R. K., and J. G. Draguns. 1976. Evaluative criteria for psychiatric classification. Journal of Abnormal Psychology 85, no. 2: 140–150.Blashfield, R. K., J. Sprock, and A. K. Fuller. 1990. Suggested guidelines for including or excluding categories in the DSM-IV. Comprehensive Psychiatry 31, no. 1: 15–19.Blashfield, R. K., J. Sprock, D. Haymaker et al. 1989. The family resemblance hypothesis applied to psychiatric classification. Journal of Nervous and Mental Disease 177: 492–497.Borys, D. S. 1994. Maintaining therapeutic boundaries: the motive is therapeutic effectiveness not defensive practice. Ethics and Behavior 4, no. 3: 267–273.Brown, W. M. 1985. On defining disease. Journal of Medicine and Philosophy 10: 311–328.Bub, J. 1994a. Is cognitive neuropsychology possible? Proceedings of the Biennial Meetings of the Philosophy of Science Association 1: 417–427.Bub, J. 1994b. Testing models of cognition through the analysis of brain-damaged performance. British Journal of Philosophy of Science 45, no. 3: 837–855.Buck, C. 1989. Problems with the Popperian approach: A response to Pearce and Crawford-Brown. Journal of Clinical Epidemiology 42: 185–187.Buck, R. 1994. The neuropsychology of communication: spontaneous and symbolic aspects. Journal of Pragmatics 22, no. 3-4: 265–278.Camp, N. M. 1993. The Vietnam war and the ethics of combat psychiatry. American Journal of Psychiatry 150: 1000–1009.Crockett, C. 1961. Ethics, metaphysics, and psychoanalysis. Inquiry 4: 37–52.Dalton, E., K. Hopper, and S. Reiner. 1976. Ethical issues in behavior control. Values and Ethics in Health Care 2: 1–40.Faust, D. 1993a. Use and then prove, or prove and then use? Some thoughts on the ethics of mental health professionals’ courtroom involvement. Ethics and Behavior 3, no. 3-4: 359–380.Fodor, J., and E. Lepore. 1994. What is the connection principle? Philosophy and Phenomenological Research 54: 4.Foss, L. 1994. Putting the mind back into the body: a successor scientific medical model. Theoretical Medicine 15, no. 3: 291–313.Galletly, C. A. 1993. Psychiatrist-patient sexual relationships: the ethical dilemmas. Australia and New Zealand Journal of Psychiatry 27: 133–139.Glymour, C. 1994. On the methods of cognitive neuropsychology. British Journal of Philosophy of Science 45, no. 3: 815–835.Gottlieb, M. C. 1994. Ethical decision making, boundaries, and treatment effectiveness: a reprise. Ethics and Behavior 4, no. 3: 287–293.Gutheil, T. G. 1994. Discussion of Lazarus’s “How certain boundaries and ethics diminish therapeutic effectiveness”. Ethics and Behavior 4, no. 3: 295–298.Helme, T. 1993. A special defence—a psychiatric approach to formalising euthanasia. British Journal of Psychiatry 163: 456–466.Kovel, J. 1976–77. Therapy in late capitalism. Telos 30: 73–92.Lazarus, A. A. 1994a. How certain boundaries and ethics diminish therapeutic effectiveness. Ethics and Behavior 4, no. 3: 255–261.Lazarus, A. A. 1994b. The illusion of the therapist’s power and the patient’s fragility: my rejoinder. Ethics and Behavior 4, no. 3: 299–306.Lehrman, N. S. 1980. Psychiatric power and responsibility: Abuse and abdication, a proposed corrective conference. The Humanist 40: 9–13.Lockhart, T. 1992. Professions, confidentiality, and moral uncertainty. Professional Ethics: A Multidisciplinary Journal 1, no. 3-4: 33–52.Margolin, S. G. 1964. The scientific status of psychoanalytic clinical evidence (II). Inquiry 7: 37... (shrink)

In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:Philosophy, Psychiatry, & Psychology 4.1 (1997) 91-93 Concurrent Contents: Recent and Classic References at the Interface of Philosophy, Psychiatry, and Psychology Articles Allen, J. F., J. Hallperin, and R. Friend. 1985. Removal and diversion tactics and the control of auditory hallucinations. Behavior Research and Therapy 23:601-605.Baker, H. D. 1995. Psychoanalysis and ideology: Bakhtin, Lacan, and Zizek. History of European Ideas 20:499-504.Bernet, R. 1994. Derrida-Husserl-Freud: The trace of transference. Southern (...) Journal of Philosophy 32 suppl.:141-158.Boden, M. A. 1996. Commentary on "Towards a design-based analysis of emotional episodes." Philosophy, Psychiatry, & Psychology 3, no. 2:135-136.Castelfranchi, C., and M. Miceli. 1996. Commentary on "Towards a design-based analysis of emotional episodes." Philosophy, Psychiatry, & Psychology, no. 2:129-133.Fowes, B. J., and F. C. Richardson. 1996. Why is multiculturalism good? American Psychologist 51, no. 6:609-621.Frith, C. 1996. Commentary on "Free will in the light of neuropsychiatry." Philosophy, Psychiatry, & Psychology 3, no. 2:91-93.Forde, R. 1996. Inclusion of psychosocial conditions in clinical practice and the problem of medicalization. Theoretical Medicine 17, no. 2:151-161.Gaylin, W., and D. Doukas. 1995. The second-hand suicide threat. Hastings Center Report 25:20-22.Gillet, G. 1995. Consciousness, thought, and neurological integrity. Journal of Mind and Behavior 16, no. 3:215-233.Haskell, R. E. 1993. Realpolitik in the addictions field: Treatment-professional, popular-culture ideology, and scientific research. Journal of Mind and Behavior 14, no. 3:257-276.Kuys, T. 1995. The tally argument again. Methodological Science 28, nos. 2-3:43-55.Lear, J. 1995. The heterogeneity of the mental: Sebastian Gardner's irrationality and the philosophy of psychoanalysis. Mind: A Quarterly Review of Psychology and Philosophy 104:863-879.Libet, B. 1996. Commentary on "Free will in the light of neuropsychiatry." Philosophy, Psychiatry, & Psychology 2, no. 3:95-96.Lloyd, D. 1996. Commentary on "Toward a design-based analysis of emotional episodes." Philosophy, Psychiatry, & Psychology 3, no. 2:127-128.Pepper-Smith, R., W. R. C. Harvey, and M. Silberfeld. 1996. Competency and practical judgment. Theoretical Medicine 17, no. 2:135-150. [End Page 91]Spence, S. A. 1996a. Free will in the light of neuropsychiatry. Philosophy, Psychiatry, & Psychology 3, no. 2:75-90.------. 1996b. Response to the commentaries. Philosophy, Psychiatry, & Psychology 3, no. 2:99-100.Stein, D. J. 1996. The philosophy of psychopathy. Perspectives in Biology and Medicine 39:569-580.Stephens, G. L. 1996. Commentary on "Free will in the light of neuropsychiatry." Philosophy, Psychiatry, & Psychology 3, no. 2:97-98.Varela, C. R. 1995. Ethnogenic theory and psychoanalysis: The unconscious as a social construction and a failed explanatory concept. Journal for the Theory of Social Behavior 25:4.Weisberger, A. M. 1995. The ethics of the broader usage of Prozac: Social choice or social bias? International Journal of Applied Philosophy 10, no. 1:69-74.Wright, I., A. Sloman, and L. Beaudoin. 1996a. Response to the commentaries. Philosophy, Psychiatry, & Psychology 3, no. 2:137.------. 1996b. Towards a design-based analysis of emotional episodes. Philosophy, Psychiatry, & Psychology 3, no. 2:101-126. Books American Psychiatric Association. Task Force on Consent to Voluntary Hospitalization. 1993. Consent to voluntary hospitalization. Washington, DC: American Psychiatric Association.Christiansen, H. D. 1972. Ethics in counseling: Problem situations. Tucson: University of Arizona Press.Clark, P., and C. Wright, eds. 1988. Mind, psychoanalysis and science. New York: Blackwell.Comerchero, V., ed. 1970. Values in conflict: Christianity, marxism, psychoanalysis, existentialism. New York: Appleton-Century-Crofts.Epstein, R. S. 1994. Keeping boundaries: Maintaining safety and integrity in the psychotherapeutic process. Washington, DC: American Psychiatric Press.Fairbairn, G. J. 1995. Contemplating suicide: The language and ethics of self harm. New York: Routledge.Grubb, A., ed. 1991. Decision-making and problems of incompetence. New York: John Wiley & Sons.Haas, L. J., and J. L. Malouf. 1995. Keeping up the good work: A practitioner's guide to mental health ethics. 2nd ed. Sarasota: Professional Resource Exchange.Hacking, I. 1995. Rewriting the soul: Multiple personality and the sciences of memory. Princeton: Princeton University... (shrink)

In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:Philosophy, Psychiatry, & Psychology 3.2 (1996) 139-142 Concurrent Contents: Recent and Classic References at the Interface of Philosophy, Psychiatry, & Psychology Articles Abramowitz, S., C. Abramowitz, C. Jackson et al. 1973. The politics of clinical judgment. Journal of Consulting and Clinical Psychology 41: 385-391.Audi, R. N. 1972. Psychoanalytic explanation and the concept of rational action. The Monist 56: 444- 464.Barondess, J. A. 1979. Disease and illness--a crucial distinction. American (...) Journal of Medicine 66: 375-376.Barrett, R. J. 1988. Interpretations of schizophrenia. Culture, Medicine and Psychiatry 12: 357-388.Bechtel, W. 1993. The case for connectionism. Philosophical Studies 7: 119-154.Belzen, J. A. 1995. The impact of phenomenology on classical psychiatry: Rümke's position between Jaspers and Kraepelin. History of Psychiatry 6: 349-385.Benda, C. E. 1967. Neuroses of conscience. Journal of Existentialism 7: 425-442.Binns, P. 1995. Commentary on "Contentless consciousness." Philosophy, Psychiatry, & Psychology 2: 61-63.Blankenburg, W. 1980. Phenomenology and psychopathology. Journal of Phenomenological Psychology 11: 50-78.Bloomfield, T. M. 1979. Psychoanalysis: A human science? Journal for the Theory of Social Behavior 9: 271-287.Blumenfeld, D. 1972. Free action and unconscious motivation. The Monist 56: 426-443.Boudreaux, G. 1977. Freud on the nature of unconscious mental processes. Philosophy of the Social Sciences 7: 1-32.Bracken, P. J. 1995. Beyond liberation: Michael Foucault and the notion of a critical psychiatry. Philosophy, Psychiatry, & Psychology 2, no. 1: 1-13.Brazier, M. 1995. Commentary on "Who should be committable?." Philosophy, Psychiatry, & Psychology 2, no. 1: 49-50.Bursztajn, J., and A. Brodsky. 1995. Authenticity and autonomy in the managed-care era: Forensic psychiatric perspectives. Journal of Clinical Ethics 5, no. 3: 237-242.Byrnes, J. F. 1979. Suggestions on writing the history of psychological data. History and Theory 16: 297-305.Campbell, E. J., J. G. Scadding, and R. J. Roberts. 1979. The concept of disease. British Medical Journal 2: 757-762.Carveth, D. 1988. In reply to Eagle's reply on "The epistemological foundations of psychoanalysis." Philosophy of the Social Sciences 18: 377-378.Chadwick, R. F. 1995. Commentary on "Karl Jaspers and Edmund Husserl." Philosophy, Psychiatry, & Psychology 2, no. 1: 83-84.Christiansen, B. 1964. The scientific status of psychoanalytic clinical evidence (III). Inquiry 7: 47-79.Davis, M. 1987. Realistic utilitarianism and the social conditions of cognitive psychotherapy. Social Theory & Practice 13: 237-259.Dega, W., et al. 1978. Ethics and mental health: Discussion. Dialectics and Humanism 5: 219-235.Dingle, H. 1949. The logical status of psycho-analysis. Analysis 9: 63-66.Dupeau, J. 1977. Freud and degeneracy. Diogenes Spring: 43-64.Eagle, M. 1988. A reply to Carveth's "The epistemological foundations of psychoanalysis. Philosophy of the Social Sciences 18: 371-375.Elevitch, B. 1974-75. Reasons, motives and psychoanalysis. Philosophical Forum (Boston) 6: 143- 162.Elliot, P. 1995. Policies, identity, and social change: Contested grounds in psychoanalytic feminism. Hypatia 10: 41-55.Fabrega Jr, H. 1980. The position of psychiatric illness in biomedical theory: A cultural analysis. Journal of Medicine and Philosophy 5: 145-168.Fisk, G. 1993. Accreditation of psychotherapists. British Journal of Hospital Medicine 50: 437-438.Flynn, B. G. 1985. Reading Habermas reading Freud. Human Studies 8: 57-76.Forrow, L., R. M. Arnold, and J. Frader. 1991. Teaching clinical ethics in the residency years--preparing competent professionals. Journal of Medicine and Philosophy 16: 93-112.Friedman, M. 1982. Philosophical anthropology and psychotherapy. Philosophical Context 12: 9-19.Galdston, I. 1969. The ontologic foundations of morality. Existential Psychiatry 7: 69-75.Gardner, S. 1995a. Commentary on "Irrationality and the dynamic unconscious." Philosophy, Psychiatry, & Psychology 2, no. 2: 175-176.Gardner, S. 1995b. Psychoanalysis, science, and commonsense. Philosophy, Psychiatry, & Psychology 2, no. 2: 93-113.Handelsman, M. M. et al. 1995. Does legally mandated consent to psychotherapy ensure ethical appropriateness? The Colorado experience. Ethics and Behavior 5, no. 2: 119-129.Hanlon, M. D. 1977. Commentary on Dunham's "Psychiatry, Sociology and Civil Liberties." Values and Ethics in Health Care 2: 275-278.Heaton, J. M. 1972. Insight in... (shrink)

Bu araştırma Hz. Peygamber’e izafe edilen “Dünya müminin zindanı, kâfirin cennetidir” rivayetini konu edinmektedir. İlgili rivayetin temel hadis kaynaklarında muhtelif metinlerle, beş ayrı sahabîden aktarıldığı tespit edilmiştir. İlgili metin ve senedler ayrı ayrı incelenerek rivayetin hadis ilmi açısından değeri tartışılmıştır. Rivayetin pek çok tariki olduğu için araştırma merfu‘ haberlerle sınırlandırılmıştır. Sözü edilen rivayete temel hadis metinlerinde hangi bab başlığı altında yer verildiği ve klasik hadis şerhlerinde metne nasıl yaklaşıldığı tetkik edilmiştir. Rivayetin “zühd” konusunun ayrılmaz bir parçası haline geldiği ve buna (...) bağlı olarak vaaz ve irşad literatüründe önemli bir yer tuttuğu tespit edilmiştir. Hadiste müminin dünya hayatıyla ilişkisine dair serdedilen ifadeler, kabaca “fâni olan her şeye yüz çevirmek” şeklinde tanımlayabileceğimiz zühdle ilişkilendirilmesine yol açmıştır. Hadis şârihleri ise mezkûr haberi dünya arzularının cezb ediciliğiyle, süreklilik arz eden meşakkatli ibadetlerle mükellef olmanın verdiği zorlukla ve dünyada bireylerin başına gelen musibetlere karşı sabretmesi gerektiğiyle ilişkilendirmişlerdir. Bu bakımdan musannifler ile şârihlerin hadisi benzer perspektifle değerlendirdikleri görülmüştür. Çalışmamızda, Kur’an ve hadis metinlerinde yer alan metaforik anlatı biçimi göz önünde tutulduğunda hadisi farklı bir bakış açısıyla değerlendirmenin mümkün olup olmadığı incelenmiştir. Bu inceleme sonucunda ilgili metinde yer alan “zindan” kavramının metaforik bir anlam içerdiği kabul edildiğinde yeni bir yorum denemesine açık olduğu söylenebilir. Özellikle modern dönemde belirgin, açık ve fark edilir düzeyde ortaya çıkan düşünce ve ahlak krizine karşı bir anlamlandırma yolu seçerek ilgili rivayeti “medeniyet ve sünnet” ilişkisini göz önünde tutarak metaforik bir yorum denemesi yapacağız. Zira söz konusu rivayetin çökmüş ve çürümekte olan medeniyetlerin haksızlık ve sefaletin kaynağı haline getirdiği tek dünyacı anlayışı reddettiği, nimetlere ve mahrumiyetlere karşı gereğinden fazla ya da az değer atfetmeyi kabul etmediği ve ölümle her şeyini kaybedeceğini düşünenlere karşı bilinç uyandırmaya çalıştığı iddia edilmektedir. Bunun yanında modern insanın İslâm medeniyetini yeniden canlandırabilmesini engelleyen bir dizi kriz vardır. Bunlar ruhsal, bireysel, düşünsel, metafizik ve toplumsal krizlerdir. İnsan, ruhsal krizi manevi ilerleme ve aydınlanmayla; bireysel krizi değerleri arzulara bırakmamakla; düşünsel krizi farklı düşüncelere açık bir şekilde eleştirel düşünceyi geliştirmekle; metafizik krizi dünyevi cazibelerden arınarak varoluşsal kısıtlamalara sırt çevirip bilgi ve anlam arayışına yönelmekle; toplumsal krizi toplumdaki değişimlere katkıda bulunarak insan hakları mücadelesi vermekle alt edebilir. Araştırmamızda insanın bu krizlerle başa çıkıp zindandan kurtularak özgürlüğe kavuşacağı ve kendi medeniyetini kurabileceği fikri metaforik bir yorum denemesiyle ileri sürülmüştür. (shrink)

Allah’ın ilk insanı, ilk peygamber yapmak suretiyle, insanoğlu ile iletişim kurmayı ve ona hitap eden vahiyler göndermeyi amaçladığı anlaşılmaktadır. Söz gelimi Tevrât’ı İbranice, İncîl’i Süryanice ve Kur’ân’ı Arapça göndermek suretiyle insanlar tarafından anlaşılmak istemiştir. Bununla birlikte onun İbranice kelâmı, Süryanice sözünden ve Arapça kelâmı da diğer dillerdeki sözünden farklı bir tabiata sahiptir. Bu gerçeklikten hareketle İslâm düşünce-fikir tarihine bakıldığında ilim adamlarının ilâhî kelâmın mâhiyetini, tabiatını anlamak ve bunu anlamlandırmak konusunda bir çabanın içerisine girdikleri görülmektedir. Esasen Allah’ın nasıl bir kelâma sahip (...) olduğunu anlamak ve kavramak, cismanî/fizik âleminden gayrı cismanî/fizikötesine doğru bir bakış çabasıdır. Buna rağmen hakikatin yılmaz arayıcısı insan, bu konuda söyleyecek bir söz bulabilme çabası içindedir. “İlâhî kelâmı”, Allah’ın bir sıfatı olarak değerlendirenler olduğu gibi bunu “ilâhî bir fiil” olarak telakki edenler de bulunmaktadır. İlâhî kelâm sıfatının veya fiilinin tecellîsinin Kur’ân olduğu da ehlince müsellemdir. Kur’ân lafızlarının aidiyeti konusunda başlıca üç görüş ortaya konulmuştur. Bu görüşler içerisinde hâkim ve râcih bakış açısına göre Kur’ân metni, lafız ve mana itibariyle Allah’a aittir. Buna göre Hz. Muhammed’e nâzil olan Kur’ân vahyi hem lafız hem de manadan oluşmaktadır. Bu telakkîyi savunan müelliflere göre vahyin oluşumu ve iletimi konusunda ne Cebrâil’in ne de Hz. Muhammed’in herhangi bir müdahale veya katkısı olmuştur. Dolayısıyla peygamberin vahiy nüzûl sürecinde rolünün tamamen pasif olduğu söylenebilir. Cibrîl, Kur’ân’ı önceden yazılı olarak bulunan bir mekândan, yani levh-i mahfûzdan ezberleyerek veya Allah’tan işiterek ya da Allah’ın lafızları ona vahyetmesiyle Hz. Peygamber’e indirmiştir. İkinci yaklaşıma göre Kur’ân metninin manası Allah’a, lafızları Hz. Peygamber’e aittir. Bu yaklaşıma göre Cebrâil, sadece manaları Hz. Peygamber’e indirmiştir. Hz. Peygamber de kendisine bildirilen manaları kavramış ve onları Arapça ifade kalıplarında söylemiştir. Üçüncü yaklaşıma göre ise Kur’ân’ın manası Allah’a, lafızları Cebrâil’e ait olmaktadır. Yani Cebrâil’e yalnız mana ilkâ edildi ve o lafızları oluşturdu. Bu çalışmada İslâm düşünce tarihinde ilim adamlarının kelâmullâhın tabiatını anlamak ve bunu anlamlandırmak konusunda lafızların aidiyeti konusunda ortaya koydukları söz konusu yaklaşımlar öncelikle deskriptif (tasvîrî/betimleyici) bir üslupla incelenmektedir. Akabinde bu doğrultuda serdedilen yaklaşımlar Kur’ân’ın bütünlüğü ve klasik dönem tefsir merviyyâtı açısından analitik (tahlîlî/istidlâlî) bir bakış açısıyla irdelenmektedir. Denilebilir ki Kur’ân’ın mana yönüyle Allah’a aidiyeti konusunda ilim ehli arasında herhangi bir ihtilâf yoktur. Temel ihtilâf Kur’ân lafızlarının Allah’a mı Cebrâil’e mi yoksa Hz. Muhammed’e mi ait olduğu hususudur. Kur’ân’ın bütünlüğü ve vahyin nüzûl keyfiyetine dair klasik dönem tefsir rivayetleri dikkate alındığında hâkim görüşün diğer iki görüşe göre daha tutarlı olduğu kanaatine ulaşılmaktadır. (shrink)

Otorite olarak bilinen bir kişinin verdiği emre karşılık olarak, bir davranışın yerine getirilmesine boyun eğicilik denir. Boyun eğicilik daha çok, bireyin değer yargılarını ve düşüncelerini otoritenin beklentisi doğrultusunda değiştirmesi olarak kullanılır. Fakat bu durum, kişinin bu davranışı benimsediğinin değil; yalnızca otoritenin beklentilerine uygun davrandığının bir göstergesidir. Bu çalışma ile günümüz şartlarına uygun bir boyun eğicilik ölçeği geliştirmek amaçlanmıştır. İlk uygulama sonrası açımlayıcı faktör analizi yapılarak (N1=368) alt ölçeklerin belirlenmesi yoluna gidilmiş ve dört boyutlu bir ölçek ortaya konulmuştur. Bu dört boyutlu (...) ölçeğin açıklayabildiği toplam varyans %52,82 olarak belirlenmiştir. Ardından ölçek doğrulayıcı faktör analizi için bir diğer örneklem (N2=457) üzerinde uygulanmıştır. değeri 266.49 (df= 98), oranı için 2.72 değeri bulunmuştur. Uyum indekslerine bakıldığında CFI=0.93; GFI=0.93; NFI=0.90; RMSEA=0.061’dir. Bu değerler göz önüne alınarak Çok Boyutlu Boyun Eğicilik Ölçeği’nin, boyun eğici tutumu ölçmede yeterli olduğu sonucuna ulaşılmıştır. (shrink)

In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:Concurrent Contents: Recent and Classic References at the Interface of Philosophy, Psychiatry, and PsychologyArticlesAntonak, R. J., C. R. Fielder, and J. A. Mulick. 1993. A scale of attitudes toward the application of eugenics to the treatment of people with mental retardation. Journal of Intellect Disabilities Research 37:75–83.Arens, K. 1996. Commentary on “Lumps and bumps.” Philosophy, Psychiatry, & Psychology 3:15–16.Bavidge, M. 1996. Commentary on “Minds, memes, and multiples.” Philosophy, Psychiatry, (...) & Psychology 3:29–30.Blashfield, R. K. 1973. Evaluation of the DSM-II classification of schizophrenia as a nomenclature. Journal of Abnormal Psychology 85(2):140–150.Braude, S. E. 1996. Multiple personality and moral responsibility. Philosophy, Psychiatry, & Psychology 3:37–54.Broverman, I. K., S. R. Vogel, D. M. Broverman et al. 1972. Sex-role stereotypes: a current appraisal. Journal of Social Issues 28:59–78.Broverman, I. K., D. M. Broverman, P. E. Clarkson et al. 1975. Sex-role stereotypes and clinical judgments of mental health. Journal of Consulting and Clinical Psychology 34:1–7.Checkland, D., and M. Silberfeld. 1996. Mental competence and the question of beneficient intervention. Theoretical Medicine 17(2):121–134.Clark, S. R. L. 1996. Commentary on “Multiple personality and moral responsibility.” Philosophy, Psychiatry, & Psychology 3:55–57.Clark, S. R. L. 1996. Minds, memes, and multiples. Philosophy, Psychiatry, & Psychology 3:21–28.Dickenson, D., and D. Jones. 1995. True wishes: The philosophy and developmental psychology of children’s informed consent. Philosophy, Psychiatry, & Psychology 2:287–303.Donaldson, T. 1978. Psychoanalyzing the practical inference model. Philosophical Research Archives 4:1215.Eekelaar, J. 1995. Commentary on “True wishes.” Philosophy, Psychiatry, & Psychology 2:305–307.Fisher, S., and R. P. Greenberg. 1993. How sound is the double-blind design for evaluating psychotropic drugs? Journal of Nervous and Mental Disease 181:345–350.Fulwiler, C., and M. F. Folstein. 1995. Commentary on “Chris Walker’s interpretation of Karl Jaspers’ phenomenology.” Philosophy, Psychiatry, & Psychology 2:345–346.Heinze, M. 1995. Commentary on “Moralist or therapist?” Philosophy, Psychiatry, & Psychology 2:31–32.Iturrate, M. 1977. Man’s freedom: Freud’s therapeutic goal. Review of Existential Psychology and Psychiatry 15:32–45.Littlewood, R. 1991. From diseae to illness and back again. Lancet 337:1013–1015.Maddox, J. 1993. New genetics means no new ethics. Nature 364:97.McCormick, S. 1995. Commentary on “True wishes.” Philosophy, Psychiatry, & Psychology 2:309–310.Murray, T. H. 1995. Commentary on “True wishes.” Philosophy, Psychiatry, & Psychology 2:311–312.Muzika, E. G. 1989. Object relations theory, Buddhism, and the self-synthesis of eastern and western approaches. International Philosophical Quarterly 30(1):59–74.Parker, M. 1995. Commentary on “True wishes.” Philosophy, Psychiatry, & Psychology 2:313–314.Phillips, J. 1996. Key concepts: Hermeneutics. Philosophy, Psychiatry, & Psychology 3:61–69.Pole, D. 1970. Self and personality. The Journal of the British Society for Phenomenology 1:30–36.Priebe, S. 1989. On the subjectivity of psychiatric diagnosis. Psychiatric Praxis 16:86–89.Radden, J. 1996. Lumps and bumps: Kantian faculty psychology, phrenology, and twentieth-century psychiatric classification. Philosophy, Psychiatry, & Psychology 3:1–14.Sampson, E. E. 1981. Cognitive psychology as ideology. American Psychologist 36:730–743.Sarbin, T. R. 1976. Contextualism: A worldview for modern psychology. Nebraska Symposium on Motivation 24:1–41.Senft, P. A. 1975. The self-contradictions (antinomies) of psychotherapy: Is a solution in social action possible? The Human Context 7:367–372.Shuman, D. W. 1996. Commentary on “Multiple personality and moral responsibility.” Philosophy, Psychiatry, & Psychology 3:59–60.Sprigge, T. 1996. Commentary on “Minds, memes, and multiples.” Philosophy, Psychiatry, & Psychology 3:31–36.Wallace, K. 1996. Commentary on “Lumps and bumps.” Philosophy, Psychiatry, & Psychology 3:17–20.Wells, L. A. 1995. Commentary on “True wishes.” Philosophy, Psychiatry, & Psychology 2:315–317.Wiggins, O. P., and M. A. Schwartz. 1995. Chris Walker’s interpretation of Karl Jaspers’ phenomenology: a critique. Philosophy, Psychiatry, & Psychology 2:319–343.BooksAmerican Hospital Association. 1994. Values in conflict: Resolving ethical issues in health care. 2nd ed. Chicago: American Hospital Association.American Medical Association. 1992. Code of medical ethics: Annotated current opinions of the council on ethical and judicial affairs. Chicago: American Medical Association.———. 1994. Council on ethical and judicial affairs... (shrink)

İ‘câzü’l-Kur’ân literatürüne bakıldığında ilim adamlarının i‘câzın ne anlama geldiği, tehaddînin mâhiyeti ve bu olgunun ne şekilde tahakkuk ettiği konusunda birtakım çözüm yolları bulmaya çalıştıkları; bu konuyu nazm, fesâhat ve belâgatla ilişkilendirerek çok sayıda teori ortaya koydukları görülmektedir. Bu bağlamda Kur’ân metninin ne kadarının mu‘ciz olduğu, muârızlarına müteveccih tehaddînin asgari miktarı meselesinde serdedilen görüşlerden biri, Kur’ân’ın iç düzenin en küçük birimi olan âyetle tehaddîdir. İslâm düşünce tarihinin klasik ve modern dönemlerinde savunucusu bulunan bu yaklaşıma göre Kur’ân’ın en küçük birimi olan âyet (...) veya âyet eczâsı, mu‘ciz olmakta ve muarızlara bunlarla meydan okunmaktadır. Konuya ilişkin daha önce bir çalışmanın yapılmamış olmasından hareketle i‘câzü’l-Kur’ân literatürüne katkı sunmayı amaçlayan bu çalışmada, tehaddînin âyetle tahakkuk ettiğini belirten ilim adamlarının istidlâl yöntemleri önce deskriptif bir üslupla aktarılmakta, akabinde bunlar analitik bir bakış açısıyla irdelenmektedir. Son olarak da âyetle tehaddî teorisinin Kur’ân’ın bütünlüğüne riayet ilkesine uyup uymadığı test edilmekte ve bu bağlamda i‘câz olgusunun mâhiyeti incelenmektedir. Sonuç olarak mezkûr ilke esas alındığında fesâhat ve belâgat yönlerinin her âyette eşit düzeyde tahakkuk ettiğini söylemek mümkün gözükmemektedir. Zira Kur’ân’da iki harften ya da tek kelimeden oluşan âyetlerin tehaddîye veya mu‘cizeye konu olduğunu aklen ileri sürmek mümkün değildir. Bu durumda tehaddînin kısa veya uzun olmasına bakılmaksızın âyet veya âyet parçacıklarında değil de her bir sûrenin bütünlüğünde gerçekleştiğini savunmanın daha isabetli bir yaklaşım olduğu kanaatine ulaşılmaktadır. (shrink)

İSNAD, sosyal ve beşeri bilimler alanında hazırlanan çalışmalarda kullanılmak üzere Türkiye merkezli olarak geliştirilen akademik yazım ve kaynak gösterme sistemidir. “Kaynak gösterme”, bilginin bilimselliğinin bir gereği olduğu kadar fikrî mülkiyet ve telif haklarına saygının da bir gereğidir. İstifade edilen bir kaynağın araştırmada belirtilmemesi yayın etiği suçudur (intihal / plagiarism). Bu sebeple ortaya konulan bilimsel bir çalışmanın kaynakları, başka araştırmacılar tarafından tekrar ulaşılabilir ve kontrol edilebilir olacak şekilde bibliyografik bileşenleri ile doğru ve eksiksiz olarak yazılmak durumundadır. İSNAD atıf sistemi ise Türkiye (...) merkezli olarak Antropoloji, Arkeoloji ve Sanat Tarihi, Coğrafya, Dil ve Edebiyat, Eğitim, Felsefe, Halkbilimi, Hukuk, İktisadi ve İdari Bilimler, İlahiyat, Psikoloji, Sanat, Sosyal Hizmetler, Sosyoloji ve Tarih gibi sosyal ve beşeri bilimler alanında görülen atıf ve kaynak gösterme gereksinimlerinin giderilmesi amacıyla geliştirilmiştir.İSNAD atıf sistemi; akademik bir yazının başlığının nasıl belirleneceği, özetinin hangi bilgileri içermesi gerektiği, anahtar kavramların nasıl seçileceği, başlıklandırma formatının nasıl olması gerektiği, içerdiği tablo ve şekillerin nasıl oluşturulacağı, çalışmada kullanılan Arapça, Farsça, İngilizce ve diğer eser adlarının ve müellif isimlerinin nasıl yazılacağı, tarih ve yüzyılların hangi şekilde gösterileceği, yayın etiği kapsamında nelere dikkat edilmesi gerektiği, istifade edilen kaynak eserden dolaylı veya doğrudan nasıl alıntı yapılacağı, atıf yapılan kaynakların metin içinde veya dipnotta nasıl yazılacağı ve kaynakçanın nasıl oluşturulacağı gibi akademik yazımla ilgili bilinmesi ve uygulanması gerekli tüm kuralları içermektedir.Sözlükte “dayanmak, yaslanmak, itimat etmek” manasındaki “sened” kökünden türeyen isnad, “temellendirmek, dayamak; sözü söyleyenine kadar ulaştırmak, bir sözün, bir rivayetin geliş yolunu haber vermek, ilk kaynağa kadar götürmek” anlamlarına gelmektedir. “Sözünün senedi nedir?” örneğinde olduğu gibi sözün kaynağını sorgulamak ve belirtmek için kullanılmaktadır. Bu anlamda isnad, akademik yazımda atıf veya alıntı yapılan kaynağı belirtmek için geliştirilen atıf sistemine, Türkiye merkezli yayın yapan ilahiyat alan dergilerinde görev üstlenen editörlerin çoğunluğunun (%70,4) kararı ile ad olarak seçilmiştir.İSNAD atıf sistemi, 2017-2018 yıllarında “İlahiyat Atıf Sistemi” olarak geliştirildi ve ilk versiyonu 12/03/2018 tarihinde matbu ve online olarak yayınlanarak ücretsiz olarak kullanıma sunuldu. Sistemin Türkiye’de ve Türk Cumhuriyetlerinde ilahiyat alan dergileri arasında ilgi görmesi ve ilahiyat alanı dışında da kullanımına dair talepler gelmesi üzerine İSNAD’ın ikinci versiyonu, tüm sosyal bilimler alanında kullanılabilecek şekilde geliştirildi ve Eylül 2018 itibari ile hizmete sunuldu. İSNAD artık sosyal ve beşeri bilimlerin tüm alanlarında kullanılabilmektedir.İSNAD atıf sistemi, Dr. Abdullah Demir tarafından Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Rektörlüğü’nce desteklenen RGD-015 numaralı “Ulusal İlahiyat Atıf Dizini Projesi” kapsamında, Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Dini İlimler Uygulama ve Araştırma Merkezi (DİMER) bünyesinde, akademik yayıncılık alanında uzman öğretim üyelerinin ve hakemli dergi editörlerinin görüş, öneri ve değerlendirmeleri alınarak geliştirildi. Yaygın atıf biçimlerinden APA, Amerika Psikoloji Derneği (American Psychology Association) ve Chicago ise Modern Diller Derneği (Modern Languages Association) tarafından geliştirilerek satışa sunulmuştur.İSNAD; Türkiye merkezli olarak geliştirilen, kullanıma sunulduğu 12/03/2018 tarihinden kısa bir süre sonra hakemli akademik dergi ve kitap yayıncıları ile Fakülte Dekanlıkları (mezuniyet tezlerinin yazımında) ve Sosyal Bilimler Enstitüsü Müdürlüklerince (Yüksek Lisans ve doktora tezlerinin yazımında) kullanımı benimsenen, Web of Science / Clarivate Analytics, TÜBİTAK TR Dizin ve TÜBİTAK DergiPark gibi akademik yayıncılıkla ilgili indeks ve dergi platformlarınca kaynak gösterme biçimlerinden biri olarak sistem entegrasyonu yapılan, Zotero, Mendeley ve EndNote gibi dünya çapında kullanılan kütüphane ve referans düzenleme yazılımlarına uygun şablonları hazırlanan ve ücretsiz olarak kullanıma sunulan ilk ve tek yerli-milli kaynak gösterme sistemidir ve bu açıdan oldukça önem arz etmektedir. Türkçe’nin bir bilim dili haline gelmesi hedefleniyorsa, bu hedefe ulaşmada, Türkçe olarak hazırlanan bir bilimsel yazım ve kaynak gösterme sisteminin bulunması da bir zorunluluktur. Ortaöğretim ve üniversite öğrencilerinin Türkçe olarak hazırlanan ve ücretsiz olarak kullanıma sunulan İSNAD atıf sistemini öğrenmeleri ve kullanmaları, aslı İngilizce olan ve satın alma imkanı da elde edemeyecekleri sistemleri öğrenmelerine kıyasla daha elverişlidir ve kolaydır. Türkçe konuşan ülkelerin bilim insanlarının bildiri, makale, kitap, proje ve benzeri bilimsel çalışmalarını İSNAD atıf sistemini kullanarak hazırlamaları, Türkçenin ortak bir bilim dili olarak güçlenmesine katkı sağlayacaktır. İSNAD atıf sistemi ile Türkiye’de ve Türki Cumhuriyetlerde; Antropoloji, Arkeoloji, Coğrafya, Dil ve Edebiyat, Felsefe, Halkbilimi, Hukuk, İktisadi ve İdari Bilimler, İlahiyat, Müzik, Psikoloji, Sanat Tarihi, Sosyal Hizmetler, Sosyoloji ve Tarih gibi sosyal ve beşeri bilimler alanında hazırlanan yayınlarda ortak bir atıf sisteminin kullanımını sağlamak hedeflenmektedir. İSNAD atıf sisteminin kullanımı, Türkçe konuşan ülkelerde sosyal ve beşeri bilimler alanında kaynak göstermede standartlaşmayı sağlayarak atıf ve etki değeri tespitine olanak sağlayacak ve Türk dünyası arasında bilimsel iletişimi kolaylaştıracaktır.İSNAD atıf sistemi, sosyal ve beşeri bilimler alanında araştırma yapan ve yazı kaleme alan öğrenciler, akademisyenler ve yazarlar ile bu alanda yayın yapan kurum ve kuruluşların hizmetine sunulmuştur. Sosyal bilimler alanında yayın yapan birçok dergi İSNAD atıf sistemini kullanmaya başlamıştır. Lisans mezuniyet tezi, yüksek lisans tezi ve doktora tezlerinin yazımında İSNAD atıf sisteminin kullanılmasını öngören ve bunu tez yazım kılavuzlarına dahil eden üniversitelerin sayısı artmaktadır. Ayrıca ulusal ve uluslararası sempozyum ve kongre düzenleyen birçok kurum ve kuruluş, katılımcıların bildirilerini İSNAD atıf sistemine uygun olarak hazırlamalarını talep etmeye başlamıştır. Ücretsiz olarak kullanıma sunulan bu sistem, kullanıcı dostu arayüzü ve kaynak gösterme yazılım eklentileri ile hızla kabul görmekte ve benimsenmektedir. Öğrenciler, yazarlar, araştırmacılar ve akademisyenler; İSNAD’ın EndNote, Zotero ve Mendeley gibi kaynak gösterme yazılım eklentileri sayesinde daha kolay, daha hızlı ve hatasız olarak “atıf ve kaynak gösterme” işlemlerini yapabilmektedirler. Bu sisteminin Türkiye ve Türk Cumhuriyetlerinde kullanımı yaygınlaşmaya devam etmektedir. www.isnadsistemi.org. (shrink)

Kierkegaard's leap of faith is one of the most thoroughly explored topics in modern philosophy. What can yet another inquiry into this notion hope to achieve? A number of significant things, I think, of both historical and systematic value. The main contention of this paper is that the leap of faith, often associated with the emergence of existentialism, is Kierkegaard's response to a problem which is essentially Kantian in origin and structure. Kierkegaard wants to accomodate both the Kantian interpretation of (...) morality as rational command and Kant's insistence on morality as the sole point of access to religion, while rejecting the Kantian moralization of religion and rationalization of faith. The leap of faith is not, as existentialism would have it, an absolute beginning in philosophy or in individual reflection but a transition from morality to religion within an essentially Kantian context. (shrink)